Zondag 6 september. Natuurlijk weer als een van de laatste vertrokken. Het was erg koud die ochtend maar gelukkig werd om 10 uur de kachel aangezet, het zonnetje begon lekker te schijnen en de lucht was helder blauw. Over het weer hebben we zeker niet te klagen, Sint Jacques zit zeker op ons schouder en omdat hij niet van regen houdt, denken wij, hebben we tot nu elke dag bijna nog mooi weer gehad. De route was niet echt spectaculair, of zijn wij inmiddels zo verwend? Lekker gelopen deze dag en ongeveer 20 kilometer weggewerkt, Jan zijn schoenen beginnen aardig te slijten.
Als we Mansilla de las Mulas inlopen zien we en heel leuk restaurant met een grote tuin wat, later blijkt, ook een alberge heeft. Er was plek, Liam mocht in de tuin, dus onderdak was weer geregeld. Het stadje nog even bekeken maar dat was niet zoveel, er was veel dicht en het was er erg stil. In de tuin van het restaurant waar wij zouden slapen, was het gezellig druk dus daar heerlijk gezeten en gegeten. De alberge zit niet vol dus we kunnen op tijd naar bed en slapen.
Maandag 7 september. Ontbeten in de alberge, verse jus d’orange, geroosterde broodjes en koffie. Het was weer steenkoud; het bleek maar 8 graden te zijn, dus eigenlijk al weer tijd voor handschoenen wat je niet verwacht als het overdag 25 tot 30 graden is. De route loopt veelal door korenvelden, vlak en met een apart pad naast de weg. Omdat we een grote stad naderen houden we er rekening mee dat we met Liam geen plek kunnen krijgen in de stad dus met Liam naar de volgende plaats moeten lopen. Bij de eerste alberge die we tegen komen mocht geen hond. Daarna kwamen we een informatiepunt tegen waar we ons licht opstaken of we een plaats zouden kunnen vinden voor Liam. Het was wel leuk, die informatie, maar het was niet wat we wilden weten, dus we gingen maar verder, ons eigen weg.
Afgesproken de route door de stad aan te houden en het een paar keer te proberen. Op een gegeven moment zien we een alberge op de hoek van een straat, vrij nieuw ogend, 10 euro, dus proberen maar en ja hoor, super schoon, super mooi en Liam kan op een soort binnen plaatsje. Omdat we er vroeg waren eerst boodschappen gaan doen voor de lunch en ook besloten ’s avonds zelf te koken, lekker spinazie, aardappelpuree en kip. Na de lunch het centrum in om alles daar even te bekijken. Wij dachten bijna geen bekenden tegen te komen maar dat liep anders, de een na de ander kwamen we tegen.
Ook de ontzettend mooie kathedraal bekeken maar niet van binnen want principieel vinden we het raar om zoveel te betalen om een kerk binnen te mogen. Besluiten een biertje te gaan drinken van dat geld. Lekker gezeten, kwamen weer wat bekenden langs en als we eindelijk opstappen lopen we Chris tegen het lijf. Even met Chris bijgekletst maar we krijgen honger we hebben trek in spinazie met kip. Dus we gaan weer terg naar onze alberge, althans dat is de bedoeling, Jan zegt links, Hanneke rechts, gelukkig zitten er twee politiemannen in een auto waar we het aan vragen en Jan had gelijk.
In onze alberge heerlijk gegeten, met zijn drieën alles gedeelt. Terwijl wij aan het eten zijn zien we mensen bezig met een spuitbus en zwarte vuilniszakken. Hun hele hebben en houden doen ze in de zakken en laten deze buiten staan. Ze hebben zelfs twee nieuwe pyama’s gekocht en lopen daarin rond. Hier gaat het dus duidelijk om bedbugs, hopelijk gaan ze allemaal dood en zijn ze deze alberge niet ingekomen.
Dinsdag 8 september. Ons eigen ontbijtje gemaakt en toen op pad. Leon door, een stuk wat we de dag ervoor ook al gelopen hadden. Nog wat foto momentjes gehad en diverse mooie gebouwen gezien. De stad door duurde erg lang, er leek geen eind aan te komen. Na ongeveer twee uur kwamen we in La Virgin del Camino, daar even bij een supermarktje een yoghurtdrankje gekocht en lekker koekjes staan eten.
Op het moment dat we door willen lopen schiet een Nederlands meisje ons aan en we lopen verder met elkaar door. De klik is goed en op het moment dat we moeten kiezen tussen twee routes, vraagt ze of ze met ons mee mag lopen, wat wij wel gezellig vinden. De route is 6 kilometer langer, maar mooier en rustiger. Ghislaine, zoals het meisje heet, loopt lekker met ons mee, we kletsen heel wat af. Jan doet de foto’s en Ghislaine en Hanneke doen het kletsen. Het is een mooie route, leuke stops, verse jus d’orange en zo.
Bij een leuke alberge met een lekkere tuin gestopt, Vilar de Mazarife. Na ons aangemeld te hebben en ons gesetteld te hebben, nog even wat gedronken en toen het dorpje even in. Bij het plaatselijke museumpje besluiten we naar binnen te gaan, hoofdzakelijk door de lieve houding van het mannetje die volgens ons niet zo vaak klanten krijgt. Geweldig, wat heeft deze man een junk verzameld in de loop der jaren. We genieten meer van het enthousiaste mannetje dan van de rommel. Wel leuk, alles had te maken met telefoons en andere electronica.
Na het museumbezoek hebben we met onze hongaarse vrienden een meloen gegeten op het dorpsplein. Op de terugweg ontmoeten we Anne weer, die heel blij was ons te zien, en wij ook. We besluiten samen te gaan eten in onze alberge, lekker eten, goede wijn en omdat het nog lekker weer was met de rest van de wijn en nog een aantal andere pelgrims lekker buiten gezeten. En een goed glas wijn laat je lekker slapen.
Woensdag 9 september. Een lekker een ontbijtje gehad. Wij gingen dit keer niet als laatste weg, dat was Ghislaine. Ze zou ons wel in halen, de jeugd en minder zware bepakking. Zo gezegd zo gedaan, we lopen dus weer gezellig met elkaar op. Er waren veel pelgrims op de weg, eigenlijk kan je van het ene gesprek in het andere duiken, maar je kan je ook afzonderen als je dat wil. Het was een stille autoweg, niet onaardig, mooie kleuren en makkelijk te wandelen. Er wordt dus flink doorgestapt, het is nog aardig fris dus ook dat maakt dat het tempo goed is. Achterom kijkend zien we dat Anne ook laat op pad is gegaan, gezellig even bijgekletst. Anne verhoogd het tempo dus we zien elkaar later wel weer.
In een dorpje bij een picknickplek onder een boom even pauze gehouden. Over een hele oude brug lopen we Hospital de Orbigo binnen waar we heerlijk op een bankje gaan zitten lunchen. Hanneke en Ghislaine stappen nog even de kerk binnen waar net een hele groep Poolse pelgrims een samenkomst afsluit met gezang, erg mooi. Daarna weer op weg richting Santibanez de Valdeiglesias. In een aardig uitziende alberge met een mooie patio zijn we gestopt. Ghislaine besloot nog ongeveer 10 kilometer door te lopen dus even afscheid nemen. Onze Hongaarse vrienden waren ook in deze alberge. Het dorpje was eigenlijk helemaal niets, dus maar even een tukkie doen en dan nog even met een aantal pelgrims wat drinken. Met ongeveer twaalf pelgrims aan een lange tafel het pelgrims menu gegeten, erg lekker. Met een speciale afsluiting door een Ierse pelgrimszanger die een aantal Ierse volksliedjes ten gehore bracht.
Jan Brantjes naar Santiago 