Een bijzondere ontmoeting

Donderdag 27 augustus. Liam ligt braaf te wachten, eerst nog op zijn kleedje maar naar mate er steeds meer mensen vertrekken houdt hij goed in de gaten waar wij zijn en gaat hij steeds dichter bij de deur liggen. We vertrekken na een ontbijtje en we doen wat geld in de pot. We lopen een mooi stukje achter de paters aan. De paters blijven bij een dichte kerk staan en gaan daar in een soort gebed zingen voor de gesloten deur. De wandeling gaat van dorpje naar dorpje en in de dorpjes kom je af en toe wel leuke dingen tegen, soms moet je daarvoor stoppen om een leuke foto te maken. Ons doel was Tosantos waar we Anna weer zouden zien in een Auberge, we konden hem niet missen. Nou wij wel dus, we zijn 2 keer het dorpje rondgelopen, hebben het gevraagd en zijn dus naar de verkeerde auberge gestuurd. Niet zo heel erg, want we hadden wel een gewoon bed en dus iets meer luxe.

Anna had op ons zitten wachten maar waarschijnlijk net op het moment dat zij haar sokken ging wassen zijn wij het dorp binnen gekomen. Zij vond ons toch nog omdat andere mensen ons hadden gezien met de hond. Lekker met elkaar een biertje gedronken en gekletst. Om 17.30 uur gaat elke dag een vrouw van het dorp naar een kerkje wat zich voor het grootste gedeelte in een rots bevindt. Zij vertelt dan aan pelgrims het verhaal van de heilige maagd van het dorp, die staat een half jaar in de rotskerk en de andere helft in de dorpskerk. Ze geeft uitleg over het hoe en wat van het kerkje. Anna is de tolk voor iedereen, van Spaans naar Frans en Engels. De vrouw verteld dat de maagd in de week van 8 september weer terug zal komen in de rotskerk, dit zal plaats vinden door middel van een processie. Voor Anna is 8 september een bijzondere datum wat het geheel tot een hele bijzondere bijeenkomst maakte.

We eten in onze eigen auberge, heel lekker kippenpoot, patat, salade en een ijsje toe. Alles gaat even onder een beetje tijdsdruk omdat we uitgenodigd zijn bij een soort spirituele dienst in de auberge waar we eigelijk hadden zullen zitten. Het was een aparte ruimte, er branden kaarsjes en we konden rondom op bakjes zitten en op de grond in  een soort halve kring. Er werd gezongen en een soort gebeden, het was heel vredig. Op het einde kreeg iedereen die aanwezig was een briefje. Op dat briefje stond geschreven waarom degene die dat briefje had geschreven de camino was gaan lopen, een wens, een gedachte, een probleem. Dit briefje wordt een aantal keer voorgelezen gedurende 20 dagen na dat diegene het geschreven heeft, door pelgrims die dan overnachten in die auberge, dat is de tijd dat je ongeveer in Santiago kan zijn en dus hopenlijk goed hebt kunnen overdenken hoe om te gaan met je tot de camino heeft gebracht. Het was erg mooi om dat er dus in verschillende talen briefjes waren en je dus een briefje in je eigen taal mocht voorlezen.

Vrijdag 28 augustus. Lekker geslapen, ontbijtje bij de auberge genomen en dan op pad. Wij zijn meestal wel een van de laatste die weg gaan, sommige mensen gaan al om 6 uur op pad, het is dan nog donker. Ons streven is meestal rond 8 uur gaan lopen en dan rond 15.00 uur stoppen. Tussendoor pauzeren we dan een paar keer om wat te drinken en te eten. Lekker aan de wandel met de “normale” uitzichten, nou ja normaal, we beginnen er al helemaal aan te wennen. Zonnenbloemen met een smile of teksten erin en weer ontzettend mooie paden. Komen we een dorpje in, lopen we langs een bodega met allerlei lekkere broodjes en andere lekkere dingen. Daar maar even pauze genomen en wat lekkers. Liam gooit natuurlijk ook meteen weer zijn charmes in de strijd en weet weer lekkere hapjes te versieren en gaat weer een paar keer op de foto.

Verder met onze tocht, het was een wandeling met veel steile paden en dus ook met heftige dalingen maar weer ontzettend gaaf. Brede paden door een bos, eigenlijk leek het wel een beetje op Nederland door de heide, dennenbomen en de af en toe vlakke stukken. Zo nu en dan heb je stukken dat je de weg een stuk voor je al ziet en dan eigenlijk denkt “hellup dit is te steil!” Ook de warmte is enorm. Liam vindt op een gegeven moment een plas water die eigenlijk te vies is om te nemen maar ook hij heeft het warm, dus doe maar lekker en hij vindt het verschrikkelijk lekker.

Dan komen we een man met een ezel tegen die onderweg was van Santiago naar Frankrijk, naar zijn woonplaats, wel apart om te zien. Onderweg in niemandsland staat in ene een vrouw met wat frisse drankjes, fruit en anders lekkers, wij hadden eigenlijk net in het bos ons broodje gegeten maar ze bood Liam meteen water aan en ons een stuk watermeloen, verder namen we nog maar een banaantje en mochten zelf weten wat te betalen. Daarna weer verder zwoegen door de hitte, ver kan het toch niet meer zijn.

Lopen we richting het dorpje San Juan de Ortega een aantal bekende pelgrims waar we al een tijdje mee rond sjokken. Ze zitten even bij een watertappunt met een grote waterbak erbij, voetjes in het water, maar daar dacht Liam heel anders over en sprong er lekker in en crawelde even lekker in de rondte. Anna die daar ook zat kon zich niet bedwingen en stapte er ook in. Even wat gedronken en gekletst en toen weer verder, we wilden naar het volgende dorpje. Onderweg een kudde wielrenners gezien die een kudde koeien tegenkwamen en een gevaarlijke stier tegenover zich dachten te hebben, bleek later een koe te zijn die wel degelijk respect afdwong.

Eindelijk Ages, we zijn weer, biertje?!?!? Leuke auberge gevonden, omdat Liam erbij was moesten we een hele kamer nemen, eigenlijk 6 personen voor 25 euro, we moesten wat dus dat deden we. Lopen we in het dorpje komen we 3 bekende pelgrims tegen die nog een plek zochten, wij vertelde van die van ons en zij wilden eigenlijk wel bij ons op de kamer, nou ja bij Liam, dat vonden ze wel interessant. Op die manier werd de kamer dus maar 10 euro voor ons wat ook de eigenlijke prijs was voor 2 personen. Na al dat geregel was het tijd om te eten. Even naar een restaurantje waar je voor weinig lekker kon eten, nou dat zullen we weten ook; knoflooksoep, Jan 2x, heerlijk vlees met een soort jus en patatjes en tussen door een knuffel van de hospita.  Daarna lekker slapen.

Zaterdag 29 augustus. Wakker met een mooie zonsopgang. Ontbijtje genomen bij een andere auberge, niet bijzonder, wel gezellig maar voor ons eigenlijk te weinig. Langs de weg gelopen, even nog een plaats bezocht waar de resten van de eerste mens gevonden waren en vervolgens krijgen we weer een lekkere stevige klim met rotsen, veel rotsen en het lijkt steeds kaler te worden. Gelukkig komen we weer een dorpje tegen waar we wat kunnen drinken en eten. Weer verder vandaag niet zo’n leuk laatste stuk, alles langs de autoweg en het is ontzettend heet. We besluiten niet door te lopen naar Burgos, de volgende grote stad, het is namelijk nog 10 kilometer door industrie gebied en de warmte.

We stoppen in Villafria in een hostel. Even lekker douchen en een was doen. We besluiten met de bus naar Burgus te gaan en Liam lekker op de kamer te laten, kan hij goed uitrusten en daar is het lekker koel. De bus komt snel en kost weinig; 1 euro per persoon. De bus brengt ons naar het oude centrum, ontzettend leuk, een hele mooie kathedraal, veel gezellige drukte. Eerst op zoek naar eten voor Liam, we komen een paar andere pelgrims tegen die ons vertellen waar een wat grotere supermarkt is, dat is dus gelukt. Dan terug naar de gezelligheid, een ijsje halen en wat eenvoudigs eten, even geen menu perigrino maar misschien een keer een broodje hamburger of zo. Het is even zoeken maar we vinden een heel leuk plekje en hebben een heerlijke hamburger gegeten. Met de bus weer terug en heerlijk geslapen.

Zondag 30 augustus. We staan op tijd op en nemen een kop koffie en een broodje. Het is nog niet zulk mooi weer dus voor het saaie stuk langs het industrie terrein is dat wel prettig. Na ongeveer anderhalf uur zijn we weer in Burgos, we bezoeken de  kathedraal nogmaals en doen het ontbijt nog een beetje over op het plein voor de kathedraal. We lopen ook de 3 Ierse dames weer tegen het lijf, zij gaan naar huis en geven ons hun mail adres en drukken ons op het hart echt een keer naar Ierland te komen en dan bij hen te slapen. In de stad is de route af en toe wat moeizaam te vinden maar met wat vragen komt het goed. Onze tocht is weer mooi, we zien een soort fontein en lopen er heen, misschien een leuke plek om even te stoppen voor een broodje, helaas dat was niet echt mogelijk maar Liam kan nog wel even het water in want het is toch weer warm.

Onze eindbestemming van die dag was Tardajos. Als we het plaatsje inlopen zien we als eerste een barretje, dan eerst maar een biertje, vragen we daar of er een auberge is, is die daar net achter, een donativo en Liam kan buiten onder een afdakje. Er is nog een hond en die twee kunnen goed met elkaar overweg. Ook ontmoeten we daar een jonge missionaris die einde van zijn reis 15000 kilometer  gelopen zal hebben. Hij is vertrokken in Istanbul, door Griekenland, Italië, Frankrijk en nu Spanje. In Rome heeft hij de paus de hand geschud en nu is hij weer op de terug weg, richting Istanbul waar hij Syrische kinderen gaat helpen. Ook raken we leuk in gesprek met hem over zijn belevenissen en die van ons. Hij is ook onder de indruk van onze (Jan zijn) prestatie.

We gaan met Celine (de dame uit Quibec) en de Spaanse dame (moeder van de andere hond) eten bij het barretje, we hebben daar ontzettend goed gegeten. Het weer begon te veranderen, het begon te waaien en onweer dreigde. We besloten terug naar de auberge te gaan. De missionaris vraagt of Jan even wil wachten, als de anderen allemaal weg zijn geeft hij Jan een medaillon in zijn hand, hij vindt dat Jan dat verdient heeft omdat hij een echte pelgrim is. Hij zegt dat hij 2 medaillons gekregen heeft die gezegend zijn door de paus, een ervan mocht hij weggeven. De medaillon is voor bescherming. Jan heeft hem heel erg bedankt, vindt dat hij niet zo speciaal is maar vindt het wel een eer dat hij dit medaillon heeft gekregen.

Daarna moeten we ons haasten om de was binnen te halen en alles droog te krijgen en klaar te leggen voor het snel aankomende onweer. Net klaar en het barst los, lekker naar bed, hopende op een koele nacht dat we lekker kunnen slapen en gelukkig maar met twee anderen.

Maandag 31 augustus. ’s Morgens bestaat ons ontbijt uit 1 kopje koffie, koekjes met marmelade of suiker want het brood was op. Afscheid genomen van onze missionaris die op zijn teenslippers op pad gaat en zegt dat hij altijd op zijn slippers loopt, ongelofelijk wij met onze speciale schoenen en hij gewoon op slippers. Weer op pad, kijken wat we nu weer tegen komen. Liam even lekker laten zwemmen want het was toch wel weer warm, wel wat meer bewolking. De vrouw met de hond liep even met ons op maar ons tempo was sneller.

Als we even een stop hebben om wat te drinken in een dorpje, komt opeens de hond van de Spaanse dame aanlopen, zonder haar baasje. Zij loopt te zoeken waardoor wij denken dat ze elkaar kwijt zijn en wij besluiten haar aan de lijn van Liam te doen en te wachten tot zij komt. De Spaanse dame is zo blij dat ze haar hond weer ziet dat ze vergeet ons te bedanken.

Omdat het weer dreigt te veranderen zetten we er vaart in. Met het dorpje inzicht begint het te regenen en te onweren, poncho’s aan, gelukkig van korte duur. Vooraan in het dorp Hontanas staat nog een heel mooi kapelletje waar we nog even een foto van maken. We lopen het dorpje in en vinden snel een mooie auberge met een goede plek voor Liam. Heerlijke bedden en het ruikt er heerlijk, het gaat hier wel lukken voor vandaag. ’s Avonds eten we samen met Celine en vragen een meisje die alleen zit er ook bij wat zij graag aanneemt. We eten gezellig en hebben weer aparte gesprekken. Om 21.15 uur gaan we naar bed in een slaapzaal waar ongeveer 12 mensen slapen dus Hanneke maakt maar gebruik van de gekregen oordopjes. Buiten begint het ontzettend hard te gieten en wij kunnen lekker slapen.