De eerste mede pelgrim ontmoet

Het is warm en de weg is lang. Liam loopt goed en na ongeveer een uur lopen we een bos in, zooo mooiiii. Bijna 2 uur gelopen en genoten van de natuur en Liam heeft af en toe in een riviertje lekker afkoeling gezocht. Na 4 uur lopen ben ik niemand tegen gekomen, uitgestorven dorpjes, nu zoeken naar een slaapplaats. Het dorpje Villaine ingelopen, lag iets van de route af, daar een meneer en mevrouw gevraagd voor een buitenslaapplaats, en ja hoor, gelukkig, ik mocht in de tuin slapen. De man bood me drinken en wat te eten aan, heerlijk. Later kwamen de dochter en schoonzoon eten en werd ik uitgenodigd mee te eten, niet verkeerd hoor de franse keuken en de drank. Gezellig met Clemence, Michel, Patricia en Geoffrey. Later nog een spel gespeeld, een soort munt werpen, hartelijk bedankt voor jullie gastvrijheid.  En het heerlijke lunchpakket ook nog als verassing.

Maandag 15 juni. De route loopt deze dag eerst langs een spoorlijn, stille dorpjes en dan een stuk jungle, alleen de apen ontbreken. Een stuk dicht begroeid, doornplanten, brandnetels en andere rottigheid. Na 4 km gelukkig weer weiland en een wandelpad, een hele vooruitgang nu alleen maar prikkeldraad aan beide kanten met een tussenruimte van 65cm. Achter het prikkeldraad veel grote nieuwsgierige koeien, Liam vindt het helemaal niets. Weer een bos in en gelukkig even rust, alleen Liam  blijft snuffelen, gaat van links naar rechts en loopt in eens van mij weg, staat hij oog in oog met een hert, dat is schrikken, snel terug naar de baas. Een municipal camping gevonden na ongeveer 15 km, daar even wat spullen uitgespoeld en de was is weer gedaan. Op naar het stadje om een telefoonkaart te kopen zodat ik het thuisfront weer even kan laten weten dat het goed met me gaat, mis ze wel, wil ze wel even horen. Helaas niet te krijgen, dan maar even naar de supermarkt, kip, brood etc, samen met Liam lekker zitten eten. Nog  even lekker met 2 dames gepraat (65 jaar) die aan het rondtrekken waren op de fiets. Daarna de koffer ingedoken, gewoon luchtbed en slaapzak, Liam naast me, lekker slapen van 20.30 tot 7.00 uur, niet te kort.

Dinsdag 16 juni. Mijn spullen weer ingepakt en de fietsdames adieu gezwaaid en weer op pad. ’t Is nog koud maar wordt vast wel weer mooier. Omdat ik het thuisfront niet kan bereiken is het zwaarder aan het worden en de moed ontbreekt me bijna, vooral omdat op een onwijs mooi stuk helaas de markering te wensen overlaat, maar even pauze. Een kaartje van Kiomi gepakt en gelezen, gelukkig geeft dat me weer de kracht om verder te gaan, maar waar naar toe? Gelukkig krijg ik in niemandsland toch weer steun van boven. Ik hoor een auto, er stapt een man uit die me de juiste weg wijst, bos in, weiland uit. Liam vindt het prachtig, loopt vaak voorop. In het dorp Signy l’abbaye even rusten bij de kerk. En dan kom ik de eerst pelgrim tegen, Bram Veldman uit Rijssen. Lekker gekletst over van alles en nog wat. Even goed voor de geest. Bram ging even rusten en ik ging met Liam weer mijn eigen weg. Steile paden, zweten en hard werken, even uitrusten, wat drinken en daar heb je Bram weer. Samen opgelopen naar een volgend dorp, langs de bakker voor het avondeten, choucroute garnia en aardappelpuree (zuurkool), brood en toetjes. Op naar Hauteville daar is een gite voor pelgrims, een beetje moeite voor de sleutel maar uiteindelijk een heel leuk huis met alles voor 5 euro. Van een buurtbewoner nog een grimbergbiertje, whow wat is het leven weer mooi. Lekker eten, douchen en slapen.

Woensdag 17 juni. Aangezien Bram sneller gaat als ik met Liam (Bram wil in sept in Santiago zijn) besluiten we ieder ons eigen pad te gaan. Het gaat lekker dus ik wil naar Bazancourt, daar kan ik misschien een simkaart kopen. Na 27 km heb ik het wel gehad en besluit voor de laatste 3 km te liften, er stopt een auto, ze vragen waar ik heen wil en nemen me eerst mee naar hun huis voor een heerlijk koud biertje en wat te eten. Ook hebben ze daar wifi, ik mag het gebruiken en ik heb eindelijk weer contact met Hanneke en de kids, Hoera!!!. Wat was ik gelukkig. Deze mensen regelden ook een slaapplaats en brachten me daar naar toe. Ik heb ze waanzinnig bedankt. Het hotel was goed van eten, drinken, slapen, douchen en ontbijt. Ook kwam ik Bram daar weer tegen, dus even lekker kunnen kletsen. We besluiten samen naar Reims te lopen.

Donderdag 18 juni is een grauwe dag en het regent. Het is maar 17 km  naar Reims. Vlakbij Reims is een oude lange Romeinse weg die zo lelijk is dat hij mooi wordt van lelijkheid. In de verte is ook de kathedraal van Reims te zien, een ontzettend mooi gebouw. Daar een stempel gehaald en een adres voor de nacht. Daar een kamer voor ons tweeën gekregen, heel eenvoudig. Wordt er even later op de deur geklopt en zegt een man dat de hond niet mag blijven, daar sta je dan. Zeg tegen Bram dat hij lekker moet blijven en dat ik wel wat anders zoek, nou das makkelijker gezegd dan gedaan. Een paar mensen gevraagd maar niemand wist iets, hellup. Eindelijk was er een dame die me heeft geholpen om bij een gezin onderdak te vinden, een gezin met 10 kinderen, maar ik vind op dit moment alles goed. Het was top, gezellig, eten, biertje, goed bed, douche (moest wel wachten op mijn beurt, er waren een aantal wachtenden voor me) en een lekker ontbijtje. Ontzettend bedankt familie Marcille, dank jullie wel.